Ιππομέδων

I

Μυθολογικό πρόσωπο. Γιος του Ταλαού ή του Αριστόμαχου, αδελφός ή ανιψιός του Αδράστου. Καταγόταν από το Άργος ή τις Μυκήνες. Έμενε σε ένα χωριό κοντά στη Λέρνα και διακρινόταν για τη σωματική ανάπτυξη και τη δύναμή του. Πήρε μέρος στην εκστρατεία των Επτά επί Θήβαις και σκοτώθηκε από τον Ίσμαρο ή τον Υπέρβιο.

II

(3ος αι. π.Χ.). Μέλος του βασιλικού οίκου των Ευρυπωντιδών. Ήταν γιος του βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαου, εξάδελφος από την πλευρά της μητέρας του του Άγη Δ’ και πεθερός του βασιλιά Αρχιδάμου. Κέρδισε τον σεβασμό των Σπαρτιατών και ασκούσε μεγάλη επιρροή στη νεολαία. Το 241 π.Χ., όταν κατέρρευσε το μεταρρυθμιστικό έργο του Άγη, ο I. κατόρθωσε να τον σώσει από τη θανατική καταδίκη, τον είδε όμως να εξορίζεται και κατέφυγε στην Αίγυπτο, όπου οι Πτολεμαίοι, εκτιμώντας την αξία του, τον διόρισαν στρατηγό του Ελλησπόντου και της Θράκης.

* * *

Ἱππομέδων, ὁ (Α)

ως κύριο όν. ηγεμόνας, αρχηγός ιππικού («Ἱππομέδοντος σχῆμα καὶ μέγας τύπος», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἱππο(ο)- + -μέδων (< μέδω «κυβερνώ»), πρβλ. Αυτο-μέδων, Λαο-μέδων].